Government’s efforts to combat discrimination

Discriminatie is van alle tijden. Iedereen die niet voldoet aan de gangbare kenmerken binnen de dominante groep wordt bewust of onbewust buitengesloten of anders behandeld. Van nature zijn wij mensen erop gericht ons aangetrokken te voelen tot degenen waaraan wij ons kunnen spiegelen. Op zich is hier niets mis mee. Vroeger zorgde dit ervoor dat wij ons veilig konden voelen binnen een groep met gelijken.

Beschaving

Hoewel we heden ten dage als mensen in allerlei vormen samenleven, blijft dit oergevoel bij velen van ons toch nog aanwezig. Als we anderen zien, willen we graag onszelf zien en we vinden het eng als we iets anders zien. Het is echter een vorm van beschaving om onszelf aan dit oergevoel te ontworstelen. Het rationeel benaderen van deze verschillen tussen mensen zou nu juist een verrijking van ons leven moeten zijn.

Overheidsbemoeienis

Omdat de meesten van ons zichzelf niet kunnen ontworstelen aan dit oergevoel, heeft de overheid de belangrijke taak om ons gedrag te veranderen. Door in de wetgeving te verankeren dat discriminatie op grond van wat dan ook niet is toegestaan, dwingen we onszelf ertoe – met behulp van de overheid – een stap verder te komen dan onze primitieve voorouders, voor wie discriminatie een vorm van overleven was.

Door er met elkaar over te praten en elkaar op ons gedrag aan te spreken worden we ons bewust van onze diepgewortelde patronen en zal verandering langzaam maar zeker ingezet worden. We zijn een eind op weg, maar we zijn er nog lang niet. Daarom is het dus noodzakelijk dat de overheid erop blijft hameren en dat we ons eigen gedrag moeten blijven observeren en analyseren.